BİZİM GAZETE YAZARI MUSTAFA ERANIL'IN GÜNDEMLE İLGİLİ GÜZEL ÖRNEKLERİN YER ALDIĞI YAZIYI SİZLERE PAYLAŞMAK İSTEDİM... SAYGILARIMLA 

Bazı anlar vardır, kelimelerle anlatamazsınız.

Bazı duygular vardır; hiçbir ifade ile dile getiremezsiniz.

Bazı yaşanmışlıklar vardır; yaşamayan bilmez.

Bazı hüzünler-kederler vardır; acı çekmeyen anlamaz.

Bazı yaralar vardır; hiçbir merhem fayda vermez.

Ve bazı acılar vardır; tarifi kesinlikle imkânsızdır.

İşte bu imkânsızlıklardan biri de yaşadığımız deprem felaketidir.

Bilim adamlarına göre; son yüzyılın en büyük felaketi.

Tarihte arka arkaya bu kadar şiddetli iki deprem; hiç bir zaman yaşanmamış.

Bu kadar yıkımın; bu kadar can kaybının ve bu kadar acının sebepleri oldukça fazla.

Bu sebeplerin elbette ‘görünen’ ve ‘ görünmeyen’ nedenleri var.

Bunlar, zamanı gelince belki daha detaylı dile getirilebilir.

Ancak; her acılı günde olduğu gibi bu ülkenin vefalı insanları bu acılı günde de destan yazmaya devam ediyor. Hem de ne destan.

Tıpkı Kurtuluş savaşında ki Seher Bacı gibi…

Kağnı ile cepheye mermi taşıyan Kara Fatma gibi…

Tıpkı Erzurumlu Nene Hatun gibi…

Bu coğrafya yurt bilen bu milletin başından bela bitmez; sıkıntı bitmez;

Bizde de Seher Bacılar, Kara Fatmalar; Nene Hatunlar bitmez.

Biz, millet olarak tarihin her döneminde ve zor anlarda, kahramanlar çıkarmasını bilen bir milletiz.

Bu depremde de yine fedakârlık sınavı verdik, vermeye de devam ediyoruz

Herkes gücü nispetinde koştu deprem bölgesinde ki insanların yardımına.

Kimi, malıyla, kimi bedeniyle, kimi duasıyla.

Her bir birey, gücü nispetinde elinden geleni yaptı.

Tek yürek; tek yumruk olduk.

Olmaya da devam ediyoruz.

Bu kara ve vahim ve acı olayda; öyle duygulu anlar yaşandı ki
Bunları anlatmaya kelimeler yetersiz kalır.

Hiçbir kelimenin ifade edemeyeceği fedakârlıklardan bir kaçını sizlerle paylaşmak istiyorum:

Yer: Rize.

81 yaşında, yalnız yaşayan Emine Teyze; ilerlemiş yaşına rağmen, sırtına bağladığı iki adet battaniyesini yardım merkezine getirerek, ‘Ben bir battaniye ile idare ederim Evlat. Bunları ora da ki deprem mağdurlarına götürün’ diyerek, yardım toplama merkezine teslim ediyor.

Yer: Batman

Henüz 12 yaşında ki Mehmet Aydın isimli bir koca yürekli çocuk…  Ailesinin okul döneminde verdikleri harçlıklardan kumbarasında biriktirdiği paraları, yardım merkezine getirerek kumbarası ile birlikte teslim ediyor. ‘Bu kumbaranın içinde ki paraları kardeşlerimize gönderin’ diyor.

Yer: Yozgat

74 yaşında. Tek başına yaşıyor. Tek bir ineği var. Bu inekten elde ettiği sütleri satarak geçimini sağlıyor. Bu teyzemizde yardım toplama merkezine giderek; yardım toplayan insanlara, ‘Benim bir ineğim var. Onu size veriyorum. Bunu satın ve deprem bölgesinde ki mağdur insanlara parasını gönderin’ diyor.

İşte ruh… İşte Fedakârlık… İşte samimiyet… İşte İhlas… Tıpkı kurtuluş savaşında olduğu gibi, cephe gerisinde ki fedakârca çalışmalarda bazı kesitler. Böyle bir milleti; kim dize getirebilir? Biz, bize düşmanlık etmediğimiz müddetçe, ne farklı güçler; ne de yaşadığımız afetler bizi dize getirebilir.

Hiçbir millette olmayan asil duygunun diğer adı; Anadolu Milleti’dir. Milletimizdir.