Bu ülke bir milletvekilinin maaşı bir öğretmenin maaşı ile aynı olduğu zaman.

Seçimlerde mahalleleri caddeleri sokakları bayraklar asmayıp otobüsleri konvoy yapmayıp arabaları süsleyip son ses müzik açmadığımız zaman.

Şehir şehir miting yapmayıp, yalakalık yapmak için siyasilerin peşinden koşmadığımız zaman.

 İller de ilçelerde muhtarlara gerek olmadığını anladığımız zaman.

 Milletvekilleri para aklamak para kazanmak için değil de ülkesini düşünüp hizmet için geldiği ve iki yılda emeklilik olmayı kaldırıp milletvekili sayısı 300 e düşürüp dokunulmazlıklar kalktığı zaman.

Torpili bırakıp adaletli olduğumuz zaman.

Emeklileri geçinecek zam verip ezmediğimiz zaman.

Ne zaman sen ben değil de biz olursak Kürt Türk alevi Sünni değil tek olduğumuz zaman ve bağırarak değil de dinleyerek anlaşacağımızı öğrendiğimiz zaman.

  İşte o zaman ülke düzelmeye başlamış demektir. En azından ben böyle düşünüyorum.